මකුළු දැල

ටිකෙන් ටික වියන්නට
කැප කෙරූ කාලය
කොනෙන් කොන අල්ලා
එක් කරන්න දැරු වෙහෙස
අමතක කර දැමු තැන
සංකේතෙයි
මකුළු දැල

දළබුවා'නමය 

සඳ නෑවිත් අහසට
අඳුරු වෙලා මිහිතලය
අඹර දිඳුළන එක් තරුවකට

හැකිද දුරලන්න ඝනඳුර

                                            

                          # ASD

තෙදැති විකුමැති දෙවිඳු මම වෙමි...!

තෙදැති විකුමැති දෙවිඳු මම වෙමි
සදන සුව සෙත සියලු දනනට
යදින සැමටම පිහිට ගෙනදෙන
දෙවිඳු මම වෙමි නාටකේ රඟනා


දෙවිඳු වුවත් මා රගහලේ
පිහිට වුවත් සැමට සැමදා
රුඟුම් පෑවත් තෙදස පතුරා
මමද මිනිසෙකි කුසගිනි දැනේ


දෙවියන්ට හැඳි බරණ ගලවා
යදිමි මා සොද මහතුනේ
නුඹම පමණි මට එකම සරණේ
දරු පැටව් ඇත මග බලා


෴ සංකල්පනාව - 14 ඔල්මා෴
                           
                         ෴ සිතුවම - 14 ලෙල්ලා෴

කතා කරන හීන..!!!

      පුංචි කාලෙ ඉඳන්

ගෙදර ඉඳන් නුවර යන ගමන්

නුවර ඉඳන් ගෙදර යන ගමන්

හැමදාමත් බල බල ගිය

කවදහරි යන්න හීන දැකපු

ඒ ආදරණීය පේරාදෙණිය සරසවියට යන්න

මං තාමත් හීන දකිනවා

අක්බාර් පාලම උඩට වෙලා

මහවැලි නදිය පිස හමා එන

සීතල සුළං තුරුළු කරන්

හන්තාන කඳු යාය දිහා බලන්

මගේ ලොවට පායන හඳ එළියෙ

උණුහුම විඳගන්න

මං තාමත් හීන දකිනවා

දවසක මේ මුළු ලෝකෙම දිනලා

මගේ ආදර අම්මයි තාත්තයි

සතුටු කරන්න

මං තාමත් හීන දකිනවා

හීනයක්ම විතරයි

-ජනිත්

2017.09.18 9pm @ University of Peradeniya

නොදකින් රටේ මහඋන්...!!

වසක් නුබ දුන් නොනිමි ස්නේහය

වසක් නුබ දුන් නොනිමි ස්නේහය
Friday, November 18, 2016

විකසිතව මා ලොවට සෙනෙහෙන
නිවා බෝ සෝ තැවුල් එදවස
සොමි ගුණෙන් මා නිවා සනසන
මිතුරු අමරස වීය මෙදවස

නිතර මුව පිරි සිනා පෑවයි
අදර වදනින් මසිත නිවුවයි
ගැබුරු නොසැලෙන සෙනෙහෙ දුන්නයි
අකුරු නොකෙරුව කවිය නුබමයි

විඩාපත් වී යනෙන අතරක
නුබෙන් ලද පින්සාර වදනට
වෙහෙස තැවරුන මනෙත් අබියස
සිනා මල් විකසිතවු අරුමය

කවියෙ පබදින මෙතතු මෙන් නොව
හදෙහි ඇත හෙලි නොකෙරු ආලය
වසක් නුබ දුන් නොනිමි ස්නේහය
එ හදෙ ගැබුරක රැදුනි ප්‍රේමිය.

            මාටියා

මව් පුද

මව් පුද

1. ඉසිලු දස මස් කුස් බරින්

දැනුණි දෝ හෝ යම් බරක්

නොකියා මැ දරා ඉවසූ හෙයින්

එ දුක් හට අයදිමි සමා

2. දිනයෙ ඔබ වූ මවක්

බිහිවු දිනයේ මම් එදා

ළදරු සුරතල් බලා

කෙතෙක් තුටු වන්නට ඇත් ද?

3. එ දවස පටන් මා

සැප දුක නිති මැ සොයමින්

එක්ව හා ම පියා

උස් මහත් කර සොඳින්

4. එක ම දරුවා බැවින්

මා ඔවුන් හට සිටිය

රැක බලා ගත් නිතින

සිය පණ ද දෙවැනි කොට

5. බත් පළා ඵල අවුළු

අනා ගුලි කොට සදා

කතා කියමින් අදර

කැවී මට නොදැනීම

6. නැවුම් ඉරු දිනයෙකදි

වඩා ගොස් ළිඳ ළඟට

වතුර වත් කොට ඇඟට

නෑවු සැටි සිහිවෙයි මෙමට

7. කැත කුණු ද නොම පිළිකුළෙන්

අතගා දමා ලූ හෙයින්

වෙමි මම් සදා ණය

කෙදා මම ගෙවනෙම් ද?

8. කුඩා කළ සිට වඩා

උස් මහත් කර මෙමා

නියම මිනිහෙක් වන්ට

යැවී පාසල් මෙමා

9. උස් මහත් වූ පසුත්

කුඩා වියෙ මෙන් දැනුත්

ළඟට ගෙන සුරතල්

කරයි නොම වෙනසක්

10. පියා රට ගිය නමුත්

නොදැනෙන්ට අඩුවක්

මනා ලෙස පිළිවෙලට

වැඩ කළේ කෙලෙසකද?

11. කළ විට වැරදි වැඩ මෙමා

තැළු නමුත් දඬුවමට

නරකකින් නොවන වග

දනිමි මම නිසැකව ම

12. ජයකදි පැසසුමත්

පැරදුමදි දිරියත්

දී නිබඳ යම් වැඩක්

ජය ගැනුම කියා දුනි

13. බුදුන් පැවසූ ලෙසට

දෙවැනි බුදු මව බව ද

ඔප්පු කර පෙන්වුවෙ ද

ඔබ ම මිස වෙන කවුද?

14. කරන විට පාඩම් වැඩක්

නොසෙල්වී ළඟ ම සිට

ගැටළු තැන් විසඳමින්

නිවැරැදි කළේ ඔබමය

15. අසල්වැසියන් කරන

බැණුම්, දොස් ආදිය ද

ගලක් සේ ඉවසමින්

ඉගැන්විය ඉවසීම

16. පියා එවනා මුදල

අසත්පථයෙහි නොයෙද

අවැසි පමණට යොදා

කළ මුදල් කළමනා

17. පියා නැති අඩු කම ද

පිරිමසාගෙන මෙමට

මවක් මෙන් පියෙක් වූ

මෑණියනි වඳිමි මම

18. උපදිනා තුරු සසර

ඔබගේ ම පුතකු වී

ඉපැදුමට වේවා! යි

කියා පතනෙමි මම ද

19. මා හැදූ පින් බෙලෙන්

මා වැඩූ පින් බෙලෙන්

එය ම ඇති වෙයි ඔබට

නිවන් පුර දැකගන්ට

20. මෙලෙස පැදි විස්සකින්

කිව හැකි ද මවක ගුණ? 

මවක් ලෙස ඔබේ ගුණ

අනන්තයි අනන්තයි

14 ලාරා

අල්තීනායි

අල්තීනායි

අල්තීනායි,
පොප්ලර් ගස් මැරිලා.
අයිලය දැන් නිහඩයි.
දුයිෂෙන්ව මරලා දාලා.

අල්තීනායි,
නැන්දා මග බලනවා.
රතුමූණා හිනාවෙනවා.
පොප්ලර් සෙවන නැති නිසා.

අල්තීනායි,
පොප්ලර් පැලනම් තියෙනවාලු.
කන්ද උඩ පැලකරන්න කෙනෙකු නැතිලු.
ඒත් ආපු දුම්රිය යන්න හදනවලු.
අල්තීනායි.....


©ASD ( 14 hapaya)

ආකල්පය...

සමහර උන්

මැරෙණ බව දැනගෙන

ජීවත් වෙනවා

සමහර උන්

මැරෙන් නෑ කියල හිතන්

ජීවත් වෙනවා

මේ අතර ගොඩක් උන්

ජීවිතේ ඇතුලේ

මරණෙ හොයනවා

ඒ අතර

ටිකක් උන්

මරණෙ පෙනි පෙනී

ජීවිතේ හොයනවා