එය එකතරා සන්ධ්‍යාවක් විය. නැත ..... , එය සුවිශේෂී සන්ධ්‍යාවක් වුයේය. විභාගය දෑස් මානයට පැමිණ
අත වනද්දී පළමු සමාසිකයේ අවසන් දේශනය නිමවී, අපේ සගයන් නේවාසිකාගාරයට ඇදෙන්නට වන.
ඉංජිනේරු පීඨයේ සිට අක්බර් ශාලාවට ඇති විනාඩි පහක විරාමය යකඩ මෙන් ගිනියම් වූ හදවතට ,
කලබලකාරී මනසට ගෙනෙන්නේ කවර සැනසීමක්ද?. එහෙයින් අක්බාර් ශාලාව වෙත නොගොස්
පේරාදෙණි - ගම්පොල මාර්ගය තරණය කලේ එයින් සති පහළොවකට පෙර හන්තාන අඩවියට පයගැසූ
දිනයේ සිතේ තිබු සැහැල්ලුව මනසට ආරෝපණය කර ගනිමිනි.
ගගෙන් එහාට යන මාවතේ මහා වනස් පතීන් අතර ඇවිද යන පුංචි මිනිසාට එහි හඬ රාවය ජීවිතේ
මුල්ම වරට ඇසෙන්නට වන. අක්බර් පාලම මත සිට සමදා දකින මහවැලිය, විභාගයේ බාරද රැගෙන
පල්ලම් බසින බව මේ පුංචි මිනිසාට දැනුනි. පේරාදෙණිය සරසවිය තැනුණු දින සිට එහි ආගිය උන්ගේ
ජීවිතයේ දුක් කඳුළු සටුතුසිනහවන් මහවැලි කොමලිය දකින්නට ඇති. එවන් වූ කුලකයකට අද මමත්
අයත් බව දැනෙන කල හදවතට දැනෙන උද්දාමය හන්තාන මුදුනේ රුපවාහිනී කුලුනටත් වඩද් ඉහලට
නැග තිබුණි.
හදවතට දැනෙන දුක , ඇස් කෙවෙනි තුල සගවාගෙන දෑස විදහා සිනාසෙන සරසවි මානව මානවිකාවන්
අත්වැල් බැඳ , පයගසා සිටින ලොවෙන් නික්ම , තුරුසෙවනකට වී උනුන් තනන්නට වෙර දරන ලෝකය
එකිනෙකාට කොදුරා කියද්දී , සරසවියේ පොළොන්නරුවේ ගල්කුලකට වී ජීවිතය විමසනට විය.
ඉර හඳ නොදක පුරා වසර දෙකක් උසස් පෙළ සමග ගැටී ඉන් සමත් වන පිරිසට මෙන්ම සරසවි වරම්
ලබන්නට පින් ලද පුංචි පිරිසට එක්වූ තවත් එක් ශිෂ්‍යයෙක්, පුරා වසර හැටක් රටක් ලෝකයක් ගොඩ නැගු
ඉංජිනේරු පීඨ සාරකෙතේ කෙතේ වැපිරූ තවත් එක බීජයක් , ජාතියට මග කියූ උපන් බිමේ ගෞරවය
සුරැකි පේරාදෙණි පුණ්‍ය භුමියේ ඊයේ පැමිණ ගිය, අද සිටින , හෙට පැමිණෙන්නට පෙරුම් පුරන පරපුරට
තව තවත් බෙදන්නට සෙනෙහසේ සිසිලස සරසවි මාතාව තුල තව තවත් ඕනෑ තරම් බව, ඔහුගේ සිතේ
මැවෙන්නට වන.
පේරාදෙණි සරසවි බිමේ එදා මේද තුර ඇවිද ගිය , එදා සරසවියේ සුවද විද, ඉංජිනේරු විද්‍යාව උගත් මිනිසුන්
අතරට එක්වන්නට වෙර දරන තවත් සරවසි මානවකයකු සරසවි මාතාව තුල ජීවය ලැබූ සන්ද්‍යාව රාත්‍රියකට
පෙරලි තිබුණි. සවස හිරු බැසගොස්, රාත්‍රී අන්ධකාරය මත විභාගයේ සෙවනැල්ල පතිත වන බ දැනුනි. ඉතින්
යලිත් අක්බාර් ශාලාව වෙත.
ඔටුවා_08
ප.ලි.
EngEx 2010 ප්‍රදර්ශනයේ සමරු කලාපයට පළමු වසරේ ලද සත්‍ය අත්දැකීමක් ඇසුරින් සකසන ලදී. සරසවි ජීවිතයේ අවසන් සමාසිකය ආරම්භ වන්නට ආසන්නයේ ආපසු හැරී බැලීමකදී පොත් අතර තිබී හමු වුනි. යම් කරුණු බොළඳ බවක් දැනුනද ඒවා ඉවත් නොකළේ වසර 3 කට පෙර පළමු වසරේ සිසුවාට අද අවසන් වසර සිසුවාගේ සිතුවිලි වලින් බලපෑමක් වේ යයි සිතුනු නිසාය .
