1/21/2014

නමකුත් නෑ, ලියපු කෙනෙකුත් නෑ...

හැමදාම හිනහෙමින්
කිරිපාට පෙන නැගුන
මහවැලිය මොකද මේ
මලානික ගුරු පැහැය...

වෙනදා මල් බරව
අතු බිමට නමාගත්
නුඹ මොකද මල් නැතත්
බිම දිහා බලාගෙන...

පාළුව මකත්ටද
කෝච්චිය “හූ“ කිව්වෙ
නුඹට බෑ කිසිදාක
කුරුළු ගී ගයන්නට...

මීදුමෙන් වසාගත්
හන්තානෙ සැගවුනත්
නුඹෙ මුවේ සිනා රැළි
නොමැකේවි කිසිදාක...

E/94/***
දැම්මේ වෙලාව

3 comments:

  1. maheeJanuary 21, 2014 at 9:23 AM

    හිතට වදින කවි පෙළක්

    ReplyDelete
  2. සංකල්පJanuary 21, 2014 at 9:44 AM

    කවුරු ලිව්වත් ලස්සන කවි පෙලක්...
    පද්මේ අයියගේ කවියක්ද මන්දා...

    ReplyDelete
  3. තුශානිJanuary 21, 2014 at 1:34 PM

    අපූරු පද වැලක් ...

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)