බොහොම කාලෙකින් මේ පැත්තේ ගොඩ උනේ. වෙලාවක් නෑ කියලා බොරු කියන්ඩ ඕනේ නෑනේ. හිත එකලාසයක් නැතුව.
මං සෙකන්ඩ් ඉයර් එකේ ඉද්දි ලියපු කවියක් ආයෙමත් දාන්ඩ හිතුනා. මේවා කියවද්දි මතක් වෙනවා අපේ ජීවිතේ කොච්චර ලස්සනද කියලා....
අද වාගේ මතකයි
මට අත් පටලං දෙවැට දිගේ
දුව පැන ඇවිදපු අන්දම්
අපෙ බාලේ මගේ නගෝ...
ඒ සුලඟට ගහගන ආ
හිරිමල් වයසේ හැඟුමන්
කිතිකැව්වා අප හිත් පොඩි
අනංග හී සර විදිමින්...
ඒ උනාට නුඹව නොදැක
ඉන්නේ කෝම මාත් නගෝ
මගේ හීනෙට නුඹ ආවේ
කියන්නදෝ නුඹේ ආලේ...
මං සෙකන්ඩ් ඉයර් එකේ ඉද්දි ලියපු කවියක් ආයෙමත් දාන්ඩ හිතුනා. මේවා කියවද්දි මතක් වෙනවා අපේ ජීවිතේ කොච්චර ලස්සනද කියලා....
අද වාගේ මතකයි
මට අත් පටලං දෙවැට දිගේ
දුව පැන ඇවිදපු අන්දම්
අපෙ බාලේ මගේ නගෝ...
සීත ඉමේ සැපට හැදුනු
පොප්ලර් ගස් දෙකක් වගේ
ජීවන සුලඟේ වෙලෙමින්
පියමැන ආ මඟ මතකයි...
ඒ සුලඟට ගහගන ආ
හිරිමල් වයසේ හැඟුමන්
කිතිකැව්වා අප හිත් පොඩි
අනංග හී සර විදිමින්...
නුඹ දාලා සිදාදියට
අකුරු කරන්නට ආවත්
මං දාලා ගම අතහැර
නුඹ ගියේ නෑ මගේ නගෝ...
ඒ උනාට නුඹව නොදැක
ඉන්නේ කෝම මාත් නගෝ
මගේ හීනෙට නුඹ ආවේ
කියන්නදෝ නුඹේ ආලේ...
සිදාදියේ ගැටිස්සියන්
පෑවත් දහසක් ඉඟිබිඟි
අමතක නෑ නඟේ උඹව
මං එනවා නුඹ බලන්ඩ...
පරා '06
No comments:
Post a Comment