"නිවාඩු දවසෙ වත් මෙ ළමයට ගෙදරට වෙලා ඉන්න බැරි හැටි...." උදේ බත් පිඟන අතට දෙන ගමන් අම්මා කියනවා.සතිය පුරාවට ගෙදර නොයින්න මම නිවඩු දවසටවත් ගෙදර ගෙදර ඉඳියි කියල අම්මගේ හිතේ අහිංසක බලාපොරොත්තුවක් තියෙනවා. එහෙත් ඒ වචනෙට මට ගෙදර නවතින්න බැරි වෙනවා. ඊලග පොයට සෙට් වෙමු කියල යලුවන්ට කිව්වෙ ගොඩාක් කාලෙකට කලින් කියල මට මතක් වෙනවා.උදේ විතරයිනේ අම්මෙ දවල් කෑමට එනවනේ ඊට පස්සෙ හවස් වරුවම ඉන්නවනෙ මම අම්මට කියනවා. අහස තදින් කලුකරගෙන එනවා. අම්මො අදනම් වහින්න එපා ක්‍රිකට් ගැහිල්ල වැස්සට හේදෙයි මට හිතෙනවා. කටට දෙකට උදේ කැම කාලා මම බයිසිකලෙත් අරන් පිටවෙනවා. දවල් කැමට එන්න අම්ම ආයෙත් කියනවා. හරි අම්මේ මම උත්තර දෙනවා.
බයිසිකලේ අතට ගත්තාම මට ලොකු සැහැල්ලුවක් දැනෙනවා. කලින් දවසේ වැහැපු වැස්සට පාරෙ සමහර තැන් තාම වතුර පිරිල ලොකු වතුර වලවල් හැදිලා.වතුර වලවල් බේරගෙන මම රුං ගාල පල්ලියේ වත්තට යනවා. වත්තල පල්ලියට යාබදව පිහිටි විශාල භුමිය ගමේ කොල්ලන්ට ලොඩ්ස් පිටියට වඩා වටිනවා. වැස්සට පිට්ටනියෙ කෙලවරක් මඩ වෙලා.කට්ටිය කතාවෙලා කණ්ඩායම් දෙක බෙදා ගන්නවා. පුංචිකාලේ තවත් එකෙක් හොයාගෙන, කරට අතදාගෙන ටිකක ඈතට ගිහින් උඹ ඉර මම හඳ කියල උච්චි තෝල් දාල, කණ්ඩායම් බෙදපු හැටි මට මතක් වෙනවා. ඒ පුංචි උන් දැන් ලොකු මහත් වෙලා , කාලය ගෙවිල ගිහිල්ලා. එහෙත් ශරීර වලින් ලොකු මහත් උනාට උන්ගෙ හිත් එදා වගේමයි කියල මට හිතෙනවා.
තරඟය පටන් ගන්න සියල්ල සුදානම්. විකට් එකට කණු තුනක් හොයාගන්න වෙනුවට පල්ලියේ තිබිච්ච කැඩුණු පුටු කබලක් ගෙන්ල්ල තියනවා. මමත් කොහොම හරි බැට් කරන කණ්ඩායමට තෙරිල තියනවා.
පල්ලියේ දැවැන්ත ගේට්ටු අතරින් තවත් කෙනෙක් දුවගෙන එනවා. කාලගෝල නාට්‍යයේ කාලගෝල චරිතය වගේ මිටි මහත විරුපි විදියට දුව එන පුද්ගලයා පිස්ටෝ කියල මම අඳුර ගන්නවා. අන්න පිස්ටෝ එනවා කියල අපේ කෙනෙක් කෑගහල කියනවා.අපි කවුරුත් පිස්ටො කියල කිව්වට එයාගේ ඇත්ත නම අපි කවුරුත් දැන සිටියේ නැහැ. පිස්ටෝ අවුරුදු හතලිහකට පමණ වන කෙනෙක්. ඔහු අපි ලඟට ඇවිත් මොනවදෝ කියනවා. එ කියන දේ පැහැදිලි නැතත් ඔහුවත් එකතු කරගන්න කියනව කියල අපි තෙරුම් ගන්නවා.ෆීල්ඩ් කර්න පිල පිස්ටොව එයාලගෙ කන්ඩායමට ගන්නවා.
පිස්ටො මනස නොවැඩින පවුලෙන් පුංචිකාලෙම අතහැරදමුනු කෙනෙක්. ඔහුගෙ නාවාතැන වුනේ පල්ලිය ඉදිරිපිට තියන දැවැන්ත ප්‍රතිමාවේ ආවරනය. පොයින්ට් ගලී ත'ඩ් මැන් ආදී කලාප වල මාගේ මිතුරන් පන්දු රකින අතර පිස්ටෝ මඩ වල අසල පන්දු රකිනවා මගේ සිත විස්තර විචාරය කරනවා.මඩ වල අසල උනත් මනුස්සයගේ මුහුනේ සිනහව පිරිල තියනවා. අද මමත් සෙල්ලම් කරනවා මනුස්සයට හිතෙනවා ඇති.
විකට් එකක් වැටිල කට්ටිය සතුටු වෙනකොට පිස්ටොත් කට්ටියට එකතු වෙලා උඩ පැනල නාටනවා . එහෙත් කිසිම හේතුවක් නැතුවත් පිස්ටො අතේ ඇඟිලි සෙරම දිගැරල කට්ටියට "පහක් දාලා" අත්දෙකන් මුන වහගෙන හිනාවෙනවා. අපෙ අයත් එක බලාගෙන පිස්ටොට හිනාවෙනවා.වේගයෙන් ගහන බෝල පාරක් මඩ වලට යනවා. පිස්ටො මඩ වල පුරාම දුවල ගිහින් බෝලේ අරගෙන ලඟම ඉන්න කෙනාට විසිකරනවා.
ටිකෙන් ටික වැහි වලකුලු එහෙ මෙහෙ වෙලා අහාස පැහැදිලිව පෙනෙනවා. එක පාරටම බෝලේ මම ඉන්න දිහාවට උඩින් ඇදිල එනවා. මමත් බොලේ අල්ල ගන්න ඉස්සරහට දුවනවා. මගෙ අත් දෙකේ රැඳුනු බෝලේ අඟිලි අතරින් රිංගල පපුව බඩ දිගේ රූටල ගිහින් බිමට වැටෙනවා. මම අයෙත් බිමට නැවිල බොලේ අහුලල විසිකරනවා. මච්ං උඹ බුදියන්ද ඉන්නේ අපෙ කෙනෙක් මගෙන් අහනවා. නිවාඩු දවසෙ මොකට ආවද කියල මටම හිතෙනවා.
දවල් වෙනකොට එකාදෙන්නා මරුවෙලා යනවා.අන්තිමට පිට්ටනිය අයිනේ දැවැන්ත පිහිඹිය ගහ යට ඉතුරු උනේ අපි හයදෙනෙකුයි පිස්ටොයි විතරයි. කට්ටියගේ ආගිය කතා ඉවරවෙනකොට හොඬටම දවල් වෙලා.බඩගින්නත් ටිකෙන් ටික දැනෙන්න පටන් අරන්.මමත් ගෙදර යනවා කියල අපෙ කෙනෙක් නැගිටල යන්න ලෑස්තිවෙනවා. බඩ ගිනියි මචන් කොහෙන්ද කන්නේ කියල තව එකෙක් අහනවා. ගෙදර ගිහින්ම කනවා අම්ම දවල් කැමට ගෙදර එන්න කියල කිව්වා මම කියනවා.අපේ කතා අහන් හිටපු පිස්ටො මොනවදෝ කියාගෙන පිටවෙනව. හරියටම තෙරුනේ නැතත් කියවුනේ යනවා යනවා ගෙදර ගිහින් කනවා වගේ කියනවා අපට තේරේනවා. අපිත් පල්ලියේ පයිප්පෙන් මුන කට හොදගෙන ගෙදර යන්න පල්ලියේ මහ ගේට්ටුව ලඟට එනවා.පිස්ටෝ පල්ලියේ ඉස්සරහ ප්‍රතිමාව යටට වෙලා පාරෙ යන එන වාහන දිහා බලන් ඉන්නවා.
පිස්ටො අපිටත් කලින් ගෙදර ගිහින් අපෙ එකෙක් කියනවා.
ඔව් පිස්ටො ගෙදර ගිහින් අව්වට වැස්සට පිස්ටො ඉන්න ප්‍රතිමාවෙ ආවරනය යටට ගිහින්.
මට යන්න ගෙදරක් තියනවා ...... ඒ ගෙදර කුස්සියේ මේසේ උඩ තියන වලං වල අම්ම උයාපු දවල් කෑම තියනවා. මට විශ්වාසයි ඒත් පිස්ටොට...........
ගෙදර යනවා ගෙදර ගිහින් කනවා පිස්ටො කියන්න හදාපු වචන දවල් කෑම එක අම්ම බෙදල දෙනකොට මගේ ඔලුවෙ මැවිල පෙනෙනවා. ..............
පිස්ටො .,තමන්ගෙ හිසට වහලක් නැති , කුසට අහරක් නැති තවත් එකෙකු පමනයි
පිස්ටොලා දහස් ගනනක් මේ පුංචි ආශ්චර්යමත් භුමිය තුල තවත් කොතෙකුත් ඇත්ද මට හිතෙනවා..........
ප ලි .
පිස්ටෝ මනඃකලිප්ත නමක් යෙදු සැබෑ චරිතයකි
සත්‍ය සිදුවීමක් නොවේ .
ඔටුවා 08
ඇත්තටම මෙවැනි චරිත දහස් ගනනක් අපේ සමාජයේ ඉන්නවා ..
ReplyDeleteලිපියනම් හොඳයි...එත් අකුරු පැහැදිලි නෑ..ටිකක් ලොකුවට ලිවුවනම් මරු...සුභ පැතුම්
ReplyDeleteමේ කතාවත් එක්ක කතාවට පාදක වෙච්ච පරිසරයත් එකතු උනහම මට මතක් උනේ දෙවියන්ගේ සේවකයා 'කාසිමොටෝ' ව !!!
ReplyDeleteමතකද කාසි මොටෝ ?? අර පිටේ මොල්ලියක් තියෙන කෙනා ??? මම ආසම කාටුන් චරිතයක් !
ලිපිය නම් ලස්සනයි මල්ලි !!!
ReplyDeleteඅපිට නොතේරෙන, අපිට නොහැඟෙන චරිත කොච්චර මේ රටේ ඉන්නවද. සමහර වෙලාවට අපි ඒ අයව කොන් කරලා දානවා. ඔය පිස්ටෝව කොච්චර නම් අය මඩ වලට තල්ලු කරන්ඩ ඇතිද? ඒත් ඊලඟ පාරත් පිස්ටෝ හිනාවෙලා බෝලෙ අරන් දේවි. කී දෙනෙක් පල්ලිය ලඟින් යනගමන් පිස්ටොට හූ කියන්ඩ ඇතිද? ඒත් පිස්ටොට යන්ඩ ගෙදරක් නැති බව හිතන්ඩ ඇත්තේ කීයෙන් කී දෙනෙක්ද? දවසකට අපි කරන දේවලින් කොච්චරක් නම් පිස්ටෝලාගේ හිත රිදෙනවා ඇත්ද? ඒත් ඒගැන හිතන්නේ කීදෙනෙක්ද? හොඳයි මල්ලි. මං හොඳයි කියලා විතරක් කියන්නම්. දිගටම ලියපන්. උඹට ජය.
ReplyDelete@Eranda Jayasinghe :
ReplyDeleteකතාව වගේම උබේ කමෙන්ට් එකෙනුත් අපට හිතන්ඩ යමක් ඉතුරු කරලා තියෙනවා.