අම්මයි මමයි නුඹයි

අහස් කුස දරුණු වී
මහා වරුසා වැටුණු
අතීතයේ එක් දිනෙක
තනිව වුන් ඔබ තුරළු කරන්
මතකයි මා පැමිණි අයුරු
මගේ සෙනෙහස් නවාතැනට
අම්මාගෙන් එල්ල කෙරුණු
දහසක් බැණුමන් අතරින්

එදා පටන් ආදරයෙන්
රැක බලා ගත්තෙ නුඹ
මගේ සෙනෙහස් නවාතැනේ
රැකවරනය ලබා දෙමින්

නුඹ කරනා පුංචි වරදෙ
චෝදනාව හැමදාමත්
අම්මා මට ලබා දුන්නෙ
පිටු ගණනින් ලියා නමුත්
කවදාවත් මා දුන්නෑ
කිසි වරදක් නුඹේ කරට
මා නුඹ හට දුන් ආදරෙ
වෙනසක් නෑ කිසි දවසක

අම්මාගේ කෙනෙහිලිකම්
දරාගන්න බැරි වුණාම
නුඹ ආවේ මගේ ළගට
වේදනාව පිරුණු නෙතින්

දින සති ගෙවිල ගිහිල්ලා
අම්මාත් හැර සරසවියට
ගතින් නමුදු සිතින් නොවේ
මා පැමිණියෙ නුඹ තනිකර

සරසවියේ නිවාඩු දින
මා පැමිණිය නුඹ බලන්න
ආදරයෙන් හිස පිරිමැද
නුඹෙ දුක් ගිනි නිවාලන්න

කාලය නම් අරුමයක්ය
වෙනස් කරයි හැම සිතුවිලි
පුදුමයි මට අදහනු බෑ
නුඹ සිටියලු අම්ම ලගින්
කිව්වෙත් මට අම්මා මයි
මා නැති තනි මකාලන්න...

෴ සුදු කපුටි -11෴...