සුළඟක් වී අප්පච්චිට හොරෙන් ඉගිලෙන්නෙ කොහොමද......?෴

මේක විචාරයක්ම නෙවෙයි. කියවල හිනා වෙන්න තියන දෙයක්. මේකට හිනා යයිද කියන්න දන්නේ නෑ. එත් කියවල බලන්න...
මේ ගීතය අහල තියනවද?

"සුළඟක් වී මං යනවා...
දුර අහසේ ඇවිදින්නට...
අප්පචි කොහොමද මං අල්ලන්නේ..."

දුවෙක්ගේ හීනය තමන්ගේ තාත්තට කිව්වම තාත්ත තමන්ගේ දුවට ආදරෙන් මෙහෙම කියනවා.

"අහසක් සේ දූ යන මග...
පුළුන් වලා අතුරනවා...
එහෙමයි මගේ දෝනි...
මං රැක ගන්නේ...
පණ වගෙයි මගේ දූ මං රැක ගන්නේ..."

කොච්චර ආදරණිය ගීතයක්ද?

එත් මේ ගීතයෙන් කියවෙන විදිහටම අද සමාජයේ දුවෙක්ව රැකගන්න පුලුවන්ද? එකට හොදම පිළිතුරත් හොයාගන තමයි මම ඔයාලගෙන් ඒ ප්‍රශ්නේ ඇහුවේ.

ඇත්තට ඒක "හරිම අමාරුයි". ගැණු ළමයෙක් රැක ගන්න එක අප්පච්චි කෙනෙක්ට කරන්න දැන් බෑ. හැමෝටම නෙවෙයි. සමහර අප්පච්චිලා ඉන්නවා ඒක ගානට කරන. ඒත් අඩුයි. ඇහේ මූණේ තියාගන හැදුවත් කරන්න අමාරු වැඩක් තමයි ඒක.
ඇයි මම එහෙම කියන්නේ?

මේ ගීතය අහල තියනවද?

"අප්පච්චි ළඟ හිටියා...
නැද්දෝ අයියා දුටුවේ...
හිනැහෙමි කියා මා සිතුවත් හොරෙන්...
දුක ඉවසාන පිටුපා ගියා...
සඳ එළියේම නොපෙනී ගියා..."

දැන් තේරෙනවා ඇති මම එහෙම කිව්වේ ඇයි කියල.

මේ ගීත දෙකම ගායනා කරන්නේ එකම දුව වීමත් ලොකු විශේෂයක්...!!!

ඉෆ් යූ නෝ වට් අයි මීන්...!

මෙන්න ඒ සුප්‍රසිද්ධ ගීත දෙක.....

සුළඟක් වී...

සුළඟක් වී මං යනවා.. දුර අහසේ ඇවිදින්නට

අප්පච්චී කොහොමද.. මං අල්ලන්නේ....

අහසක් සේ දූ යන මග...පුළුන් වලා අතුරනවා...

එහෙමයි මගේ දෝනි...මං රැක ගන්නේ...

පණ වගෙයි මගේ දූ.. මං රැක ගන්නේ...

මහ ගං වතුරක් වීලා.. හරි වේගෙන් මං ගලනවා..

ලොකු ගස් වැල් කඳු වැටි හෙම.. උදුරා පොළවට දමනවා..

අප්පච්චී කොහොමද.. මං වලකන්නේ...

මං මහ මුහුදක් වෙනවා.. දූ එනතුරු තනිරකිනවා

ආදරයෙන් මඟ බලනවා.. තුරුලට ගෙන සනසවනවා....

මං ළඟ නොවැ දූ... සැමදා සැනසෙන්නේ.....

මං බොරු තරහක් ගන්නවා.. ඇස් රතු වෙනකං අඬනවා..

තුරුළට අරගෙන සිටියත් නැළවෙන්නැතුවම ඉන්නවා..

අප්පච්චී කොහොමද... මං නළවන්නේ...

දූටත් වැඩියෙන් හයියෙන්.. එතකොට නම් මට ඇඬෙනවා..

දූගේ කඳුළු මං ගන්නවා.. දූ නැළවෙනකං අඬනවා...

මං ඇඬුවම දූ.... නොවැ මා නළවන්නේ...

සුදු ගවුමේ....

සුදු ගවුමේ ඇයි මඩ ගෑවුනේ..

දැන් නම් ඉතින් ගෙදරින් බනී නංගෝ...

බොර ගං දියේ මල් යයි ඇදී..

අයියේ මගේ ගන්නයි ගියේ ඒ මල්...

ගං දෑල නම් නපුරුයි වගේ..

නාඩන් නගේ මං දැන් ලඟින් ඉන්නේ..

අයියා මගේ කවදත් හොඳයි..

සැමදා ළඟින් ඉන්නේ මගේ පණසේ...

පුන් පෝදා සෑ මළුවේ..මට පිටුපා ඔබ උන්නේ...

සිටියා බලා.. ඔබ හිනැහෙයි කියා..

දුටුවේ නෑ පියමං කරා...

සඳ එළියේම නොපෙනී ගියා...

අප්පච්චී ළඟ හිටියා.. නැද්දෝ අයියා දුටුවේ...

හිනැහෙමි කියා.. මා සිතුවත් හොරෙන්..

දුක ඉවසාන පිටුපා ගියා...

ඒ දුක් ගින්න හදෙහී දරා.....

ලිව්වේ - 10 වටුවා