සිංදුවක් කියවමුද 2............

ඉතිං කොහොමද යාලුවනේ. අලුතින් මොනා හරි දාන්ඩ ඕනා කියලා හිත හිත හිටියට ඔලුවට නිදහසක් නෑ. මේ පැත්තේ අව්වට ඔලුවත් එක්කම කර වෙලා ගිහින්. සෙල්සියස් 50 ට යනවා කියන්නේ එසේ මෙසේ කජ්ජක්යැ. :පී. අනික අපේ කලා රවුමේ උන් ටික සීගිරි නැගලා පොටෝ දානවා ඉවරයක් නෑ. කොමෙන්ට් කෑල්ලක් දැම්මේ නැත්තම් පොඩි උන් ටික තරහ වෙනවනේ. :පීපී
ආගිය කතා පස්සට. අද මේ පැත්තේ ආවේ කාලෙකින් සින්දුවක් කියවන්ඩ බැරි උන නිසා. මෙන්න දවසේ සින්දුව.
අතීත කතාව: මං ඔය කැම්පස් එක පැත්තේ එනකල් ක්ලැසිකල් මියුසික් කියලා ලොකු ආසාවක් තිබුනෙ නෑ. බස් අජිත්ලව නම් ඒ කාලෙ ඉඳලම පෙන්නන්ඩ බෑ. කොහොමින් හරි කැම්පස් පටන් අරන් ආට් සර්කල් එක පැත්තේ යන්ඩ පටන් ගත්තම මට තේරුනා මේකෙ ඉන්න උන් වගේ සින්දුවක් දෙකක් අහන්ඩ ඕනා කියලා. ඉතිං ඔහොම දවසක් බස් එකේ සින්දුවක් කනේ ගහගන එනකොට යනවා කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ මහත්තයගෙ මේ සින්දුව. මාත් ඉතින් හෙමීට සෙට් උනා මොකක්ද මේ කියන්නෙ බලන්ඩ. සින්දුව මට තේරුන විඩිය මන් කියන්නම්. (මේක කොටන්ඩ ලිරික්ස් පොටෝ එකක් හොයද්දි මට හිතුනා එක්කෝ මන් හිතපු විඩිය වැරදිද කියල. කියෝලම බලන්ඩකො )

"ගහක මල් පිපිලා, පිපෙන්නේ ඇයිද නොදන්නෙමි

හිතක මල් පිපිලා, පිපෙන්නේ ඇයිද නොදන්නෙමි

නුඹට හිත බැඳුනේ කිමැයි මා තවම නොදන්නෙමි

නුඹට හිත බැඳි කාරණේ මං, තවම සොයන්නෙමි"

පලවනි පද හතරෙන් පේන්නෙ රචකයාට ආදරයක් ඇති වෙලා තියනවා. කාට හරි හිත ගිහින් තියනවා. ඇයි හිත ගියෙ කියලා දන්නෙ නෑ. ඒක හොයනවා, තාම හම්බෙලා නෑ.

ඊලඟ වර්ස් දෙක අහද්දි මං ටිකක් කොන්පියුස් උනා.

"කතරේ වැලිකැට හිරුට පෙම් බැඳ ඇතත් ලෝ දහමින්,

සොඳුරු වැස්සට දැවෙන කතරත් ආදරෙයි පණමෙන්

ලොවට නොපෙනෙන අරුම සෙනෙහස ඒ වගෙයි මනරම්

කරනු බැරි තහනම්"

"සඳට සදහට සෙනේ පෑමුත් උදුල තරු කැටයම්

හිරුට පෙම් බැඳි එකදු තරුවක් සිටිය නොහකිද යම්

නුඹට නොහැඟෙන මගේ ප්‍රේමය ඒ වගේමනරම්

පුදුම වෙයි නුඹනම්"

මට මුලින්ම හිතුනේ මේක සාමන්‍යයෙන් පේන ආදර කතාවක් නෙමේ කියන එක. රචකයා භාවිතා කරලා තියන උපමා දෙක කවි දෙකේදි දෙවිදියක්. පලවෙනි එකේ කියනවා ලෝක ස්වභාවයට අනුව කාන්තාරේ හැමවෙලේම ඉරත් එක්ක බැඳිලා තියනවා, වැස්සක් වටෙන්නේ එහෙමත් කලාතුරකින් තමයි කියලා. ඉතින් ඇත්තනේ කතාව. හැබැයි කලාතුරකින් වගේ කාන්තාරෙකට වැටෙන වැහිත් තියනවා, ඒ වැස්සට පන වගේ ආදරේ කරන කාන්තාරත් තියනවා. මට මෙතන සොඳුරු වැස්ස කියද්දි මැවිලා පෙනෙන්නේ සුන්දර කාන්තාවක් හෙවත් ස්ත්‍රී ලිංගිකයෙක්.

දෙවනි කවියෙන් වෙනස් පැත්තකට ගිහින්. හඳයි තරුයි. සාහිත‍යයෙදි හැම වෙලාවෙම හඳ කියන්නෙ සුමට කාන්තාවට. ඒකේ කිසි ගැටලුවක් නෑනේ. ඉතකොට ඉර කියන්නේ රලු, ලොකු ශක්තියක් තියන උපමාවක්. පිරිමියෙකුට භාවිතා කරපු බවක් පේනවා. ඉතිං තරුවක් කියන්නෙත් ඉරක්නෙ. එහෙනම් මුල් පදේ පැහැදිලියි. හැම වෙලාවකම කාන්තාවට පෙම් කරන පිරිමින් ගැන. ඊලඟට කියනවා කලාතුරකින් එකක් හරි ඉරට පෙම් කරන තරුවක් තියෙන්ඩ බැරිද කියලා. රචකයා සම්මතයෙන් එලියට ඇවිත් කතා කරනවා. "පුදුම වෙයි නුඹනම්" කියන පදයෙන් පේනවා දෙවනි පාර්ශවය අපගමනය පිලිබඳ දක්වන අදහස.

මං මේ සිංදුව දැකපු විදිය හරිද කියන්ඩ මම දන්නෙ නෑ. ඒ උනත් හැමවෙලාවකම වැඩියෙන් වැදගත් වෙන්නේ ශ්‍රාවකයා කොහොම තේරුම් ගන්නවද කියන එක මිසක් රචකයගේ අතීත කතාව හෝ වස්තු බීජය නෙමේ. රචකයට පුලුවන්නම් තමන්ට අවශ්‍ය දේ ශ්‍රාවකයට ඒත්තු ගන්නන්ඩ, එතනදි රචකයා දිනනවා.

මෙතනදි මං දැක්කේ කවියාගේ තියන නිර්භීතකම. (මට අනුව.) අපි හරිය කියල කියන, අපි එල්ලිලා ඉන්න සමාජ සම්මත වලින් එලියට ඇවිත් සමාජයේ තියන, ඒත් සමාජය විසින්ම හංගන ඇත්තක් එලියට දෙන්න රචකයා සමත්වෙලා තියනවා. අපි හැමවෙලාවෙම සම්මතයෙන් එලියට එන්ඩ බයයි. ගොඩ දෙනෙක් එහෙමයි. සමාජෙට අනුව අපි හැඩගැහෙන්ඩ හදනවා මිසක් සමාජේ හරිද, සම්මතේ හරිද කියලා බලන්නේ නෑ. ලෝකේ තැටියක් වෙලා තිබුන කාලේ, රවුම් කියන්ඩ ගියාමත් ඒකයි උනේ. 

මං මේ සින්දුව කියවපු විදිය හරිනම්, මේ පොටෝ එක වැරදි. මං ජාලේ දැකපු හැම එකක්ම එහෙමයි. එක්කෝ කතාව තේරුම් අරන් තියන විදිය වෙනස්. නැත්තම් සම්මතයට අනුකූල කරලා දාලා තියනවා.

කොහොමින් හරි, මට කියන්ඩ ඕනා උනේ මං දැකපු සින්දුවක පැත්ත ගැන. ඔයාගේ අදහසත් මං දැනගන්ඩ කැමතියි. 

ලිව්වෙ, පරා '06