අ... ආ....ඇ...ඈ..............

අපේ සිංහල හෝඩිය පටන් ගන්නේ "අ" යන්නෙන්...

අපේ ජිවිතයට ආරම්බයක් දෙන අයට "අම්මා", "අප්පච්චි" කියලා අපි "අ"යන්නෙන්ම ආරම්බයක් තියන්නේ එනිසා වෙන්න ඕනි.. ඊ ලගට අපි දකින දෙන්නා අපේම "අයියා" ,"අක්කා".. එහෙම නැතිනම් "අත්තම්මා", "අත්තා" සියල්ලුම වචන "අ" පටන් ගන්න හැටි පුදුමයි නේද...?

ඒතමා අපේ ජිවිත පටන් ගද්දි අපි දකින සුන්දර චරිත......එහෙම ගෙවි ගෙන යන ජිවිතෙ අපිට හොඳ නරක කියා දෙද්දි වටිනම වචනය විදිහට කියන්නෙ "අපි" කියන දේ.. සමුහිකත්වය පිරි, මමත්වයෙන් මිදි සුන්දර වචනය..... "අපි"...
අපි හැමොම එකතු උන තැන තියන සුන්දරම ඊ ලග දේ තමා "අවිහිංසාව","අව්‍යජත්වය", "අනුකම්පාව" කැටිවුන  "ආදරය"........

ඒසේ බිහිවු සුන්දර මිනිසා අගයන, තම දිවි නොදෙවනි කොට සුරැකිව රකින වටිනාම වස්තුව තමා "ආත්ම ගෞරවය"....

ඒත්..... සැම සුන්දර මිනිසකු තුලම, සැගව ගත් "ඇල්ම" සිමාව ඉක්මවා මතුව ආ දිනක.....තමා පමනක් නොව සියල්ල සුනු විසුනු කරදමන්නේ...තමා කිසිදා ලං විය නොහැකි "ඈ ස්තරය" තුල තමාටද සොරා අතුරුදන් කරමින්ය........
  ඉනෝශා සුගතපාල  (E/02 A)

E-ලෝකයට අත්පොත් තබමින් ඉංජිනේරු පීඨ කලා කවය විසින් අරඹන්නට යෙදුණු "පින්තාරු වූ යන්තර" තීරුවට අපේ පැරණි සහෘද කලා කව සාමාජිකයින්ගෙන් ලැබෙන සහයෝගය අපි හෘද්‍යාංගමව බලාපොරොත්තු වෙමු.කලා කවය නියෝජනය කළ E/02A කණ්ඩායමේ ඉනෝශා සුගතපාල සොයුරිය අප වෙත යොමු කළ නිර්මාණය ස්තූති පූර්වකව මෙසේ පළ කරමු ........