සිංදුවක් කිය( ව )මුද?

හායි හායි....
ඉතිං කොහොමද? මේ පැත්තේ වස කම්මැලියි. රස්සාවක් කරනවා කියන එකත් ලේසිපාසු වැඩක් නෙමේ. උදේ අටේ ඉඳන් හවස පහ වෙනකන් පුටුවක් උඩ ඉඳන් ඉන්නවා කියන්නේ කොච්චර අමාරු වැඩක්ද? ඉතින් ඔහොම නිදි කිර කිරා ඉන්න කොට මට මතක් වෙනවා මේ පැත්ත. ආවා මොනා හරි කොටලා යන්ඩ කියලා.

අපි අර හන්තාන පැත්තේ හිටපු කාලෙ මායි තව එකෙකුයි (තව එකෙක් කිව්වාට මං වගේම පිස්සු ඩයල් එකක්) ජෑම් ගහක් යට බංකුවක ඉඳගන පාරේ යන කෙල්ලෝ ගනන් කරනවා. ඔය ජෑම් ගහ ගැන කියනවානම් කියන්ඩ කතා ගොඩාආආක් තියනවා. පුද්ගල චරිත ඝාතනය කරන්ඩ ගිහින් මන් ඝාතනය වෙන්නෙ මොකටෙයි. කට වහගන ආපු කතාව කියපන්කෝ නේද? ඉතිං ඔහොම ගහ යට ඉඳගන යක්කු ගනන් කරනවා. නෑ නෑ. සොරි වේව. සුන්දර ලලනාවෝ ගනන් කරනවා. ඔහොම ඉද්දි අපිට ගලාගන එනවා සින්දුවක්. පස්ටම සින්දුවක්. හලාවත පැතේ සුරේන්ද්‍ර අයියගෙ ගායනාවක් මේක.

අනේ ඉතිං ඕක අහගන හිටපු අපි දෙන්නට එනවා හොඳ විචාරාත්මක අදහස් ටිකක්. හෆොෆොෆොයියියියි... බලාගන ගියාම මේකෙ තියන්නේ ශෘංගාරය නොවැ. තනිකර හින්දි පික්චැර් එකක සීන්ස් එක පාර මැද්දෙ. ඔන්න නලුවා ඉන්නවා පාරක් අයිනේ ඉඳගන බූරුවා පාරක් එහෙම ගහගන. හිත කිලිපොලා ගන සීතල මල් වැස්සකුත් අරගන මෙන්න කෙල්ල එන්ටොර් වෙනවා. මේක දැකපු අපේ කොල්ලා ඇස් දෙක කනේ තියාගන බලාගන ඉන්නවා.


ඔතනින් එහාට කියෝගන ගියාම කාටත් තේරෙයි සින්දුව ගැන. ටිකක් සංවර වෙලා බලද්දි අපි දෙන්නටත් පුදුම හිතුනා. ඔය සින්දුවම අපි කොච්චරවත් අහලා තිබුනත් තේරුමක් හිතුනෙ නෑනෙ. තාලෙකට ගලපපු වචන ටිකක් මැද්දෙ කොයි තරම් දෙයක් හැන්ගිලා තියනවද. ඔන්න ඕක ගැන කියන්ඩයි මං මේ කතාව ලිව්වෙ. (නැතුව මේ වල් හිතකින් එහෙම නෙවේ හොඳේ) ඔය වගේ සින්දු, කවි කියන හැම දෙයක්ම ඇතුලේ පිටින් පේනවට වඩා ලොකු දෙයක් හැන්ගිලා තියනවා. පේන හැමදෙයක්ම දිහා හොඳට බැලුවොතින් පේනවට වඩා දෙයක් පෙනේවි.

එහෙනම් ආයෙත් හම්බෙමු. ට ටාටාටාටාටා....... :)

පරා අයිය.